Στις δημοσκοπήσεις βρίσκονται σταθερά στην τέταρτη θέση, περίξ του 13-15%, λίγο κάτω από τα ποσοστά που είχαν στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021 στη Γερμανία.
Εκτός απροόπτου, οι επόμενες δεν αναμένονται πριν από το φθινόπωρο του 2025.
Όπως και στις προηγούμενες, έτσι και σε αυτές, οι συγκυβερνώντες Πράσινοι δεν έχουν ελπίδες νίκης.
Όμως στο παρασκήνιο, γράφεται, έχει ήδη αρχίσει η εσωκομματική «φαγωμάρα» για το ποιος θα είναι υποψήφιος ή υποψήφια των Πράσινων για τη γερμανική καγκελαρία.
Ένα μπρα ντε φερ γοήτρου βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη μεταξύ του αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομίας και Προστασίας του Κλίματος, Ρόμπερτ Χάμπεκ και της υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρκμποκ.
Αμφότεροι προσπαθούν να ενισχύσουν το πολιτικό προφίλ τους στο εσωτερικό, με εφαλτήριο το εξωτερικό -όπως επιχείρησε ατυχώς τις προάλλες και ο ίδιος ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς με το ταξίδι του στην Κίνα.
Η μεν Μπέρμποκ το κάνει μεν εκ θέσεως, όμως τα ταξίδια της στο εξωτερικό -και δη στο Ισραήλ- γίνονται πια με φρενήρεις ρυθμούς, με λεκτικά ολισθήματα και με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα για τη γερμανική διπλωματία.
Ο δε Χάμπεκ ανεβάζει πλέον με ασυνήθιστους ρυθμούς βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για πλείστα όσα πολιτικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Έχει ξαφνικά μπει μπροστάρης στην στήριξη της Ουκρανίας.
Προ ημερών επισκέφθηκε το Κίεβο, συνοδεία στελεχών της αμυντικής και ενεργειακής βιομηχανίας της Γερμανίας και σε αναζήτηση – όπως έγραψε δηκτικά το Politico– «ευκαιριών στα ερείπια».
«Η Αναλένα και εγώ κάνουμε ό,τι μπορούμε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να εργαστούμε για την ασφάλεια και την ελευθερία της δημοκρατίας μας», επέμεινε ο Γερμανός αντικαγκελάριος.
«Οι συγκεκριμένες ενέργειές μας, η καθημερινή μας εργασία, βασίζονται σε αυτό. Και σίγουρα δεν αποτελεί μέρος του το να περιστρεφόμαστε γύρω από τον εαυτό μας».
Οι φήμες ωστόσο οργιάζουν.
Ακόμη και για το πόσο θα κρατήσει ο ίδιος ο κυβερνητικός συνασπισμός…
Χαμόγελα μεταξύ του Ρόμπερτ Χάμπεκ και της Αναλένα Μέρμποκ, κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2021 (EPA/FILIP SINGER)
Στην κρίση των μελών
«Αυτή η συζήτηση δεν είναι τώρα στην ημερήσια διάταξη», σχολίασε ο Χάμπεκ, επιχειρώντας να βάλει «πάγο» στη συζήτηση για τις εσωκομματικές διεργασίες.
«Θα αποφασίσουμε τα πάντα την κατάλληλη στιγμή», διαβεβαίωσε, αφήνοντας να πλανάται μια αμηχανία.
Στο φόντο είναι πάντως ήδη ορατό ένα συνονθύλευμα προβλημάτων.
Η συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων δείχνει να πνέει τα λοίσθια, συμπαρασυρόμενη από την κακή κατάσταση της γερμανικής οικονομίας.
Η «πράσινη» μετάβαση μοιάζει πια με ανηφόρα, τόσο ώστε να θεωρείται πλέον αμφίβολο εάν η Γερμανία θα πετύχει τον στόχο για κλιματική ουδετερότητα έως το 2045.
Στα περίπου 2,5 χρόνια «συγκατοίκησης» στην εξουσία, οι Πράσινοι βλέπουν το προφίλ του κόμματος να μεταλλάσσεται μέσα από τη κυβερνητικό έργο και τη στάση που τηρεί το ισχυρό κομματικό δίδυμο.
Η Μπέρμποκ για παράδειγμα έχει γίνει «βασιλικότερη του βασιλέως» ως προς την αποστολή πυραύλων Taurus στην Ουκρανία, παρά την κατηγορηματική αντίθεση του Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Σολτς.
Ο δε Χάμπεκ άσκησε πιέσεις στην νεολαία των Πρασίνων για να κάμψει τις οργισμένες αντιδράσεις της στην αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής της Γερμανίας.
Κινήσεις σαν και αυτές δεν ενθουσιάζουν την εκλογική βάση του κόμματος, ούτε και τα μέλη, στην κρίση των οποίων θα τεθεί η επιλογή του επόμενου υποψηφίου για την καγκελαρία.
Αυτό τουλάχιστον έχουν αποφασίσει τα κομματικά όργανα, μετά την ουδόλως φιλική διευθέτηση που έγινε στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές.
Κατόπιν πολλών εσωκομματικών προστριβών, συμφωνήθηκε να είναι υποψήφια για την καγκελαρία η Μπέρμποκ και ο Χάμπεκ να αναλάβει εκ μέρους του κόμματος το καλύτερο πόστο, σε περίπτωση συγκυβέρνησης.
Όπερ και συνέβη.
Τώρα εκφράζονται φόβοι ότι, με τη διενέργεια προκριματικών εκλογών, τα πολιτικά «εγώ» και οι φιλοδοξίες των δύο εσωκομματικών αντίζηλων θα συγκρουστούν, οδηγώντας σε βαθύ διχασμό το κόμμα.
Είναι το τελευταίο που θέλουν και χρειάζονται οι Πράσινοι.
Δεν κρύβουν άλλωστε τις φιλοδοξίες τους να διατηρήσουν το έρεισμά τους στην εξουσία, στον όποιο επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό.
Η Αναλένα Μπέρμποκ ψυθυρίζει στο αφτί του Ρόμπερτ Χάμπεκ, δίπλα σε έναν χαμογελαστό Όλαφ Σολτς, κατά την εβδομαδιαία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο Βερολίνο (REUTERS/Liesa Johannssen)
Ο «πήχης» των ευρωεκλογών
Καθοριστικές για τις επόμενες κινήσεις στους Πράσινους, όπως και στα υπόλοιπα κόμματα της Γερμανίας, θεωρούνται μοιραία οι ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Οι δημοσκοπήσεις είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκές για το κυβερνητικό «στρατόπεδο».
Οι περισσότερες λίγο πολύ αποτυπώνουν την τάση που επικρατεί στην πρόθεση ψήφου και για τις ομοσπονδιακές εκλογές.
Στην κορυφή είναι η κεντροδεξιά αξιωματική αντιπολίτευση της Χριστιανικής Ένωσης (Χριστιανοδημοκράτες, Χριστιανοκοινωνιστές).
Το ακροδεξιό AfD παλεύει να κρατηθεί στη δεύτερη θέση.
Ανάλογα με τη δημοσκόπηση, είτε έπεται με μικρή διαφορά, είτε προηγείται ελάχιστα από τους Σοσιαλδημοκράτες.
Οι Πράσινοι είναι τέταρτοι, αλλά με σημαντικές απώλειες σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019, οπότε εκτινάχθηκαν στο εντυπωσιακό 20,5%.
Η λαϊκιστική αριστερή «Συμμαχία Σάρα Βάγκενκνεχτ» έχει πλασαριστεί στην πέμπτη θέση, με ποσοστά μεταξύ 4-7%.
Το κόμμα Αριστερά παλεύουν να μείνουν πάνω από το εκλογικό όριο.
Το ίδιο ισχύει και με τους συγκυβερνώντες Φιλελεύθερους.
Εγείροντας αξιώσεις για οικονομικές μεταρρυθμίσεις και διατήρηση του φρένου χρέους, ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος στο Βερολίνο απειλεί πλέον να τινάξει τον συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους στον αέρα.
Ίσως εν μέρει αυτό να εξηγεί και την παρασκηνιακή πρόωρη… πρεμούρα στις τάξεις των Πρασίνων, στη λογική «των φρονίμων τα παιδιά».
Όμως το εάν θα κατεβάσουν υποψήφιο καγκελάριο και ποιον δείχνει να είναι το τελευταίο από τα προβλήματά τους.
Στο καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν για τις φθινοπωρινές εκλογές στα κρατίδια του Βρανδεμβούργου, της Σαξονίας και της Θουριγγίας είναι να διατηρήσουν συμπαγή την σκληρή εκλογική τους βάση.
Πρόσφατη έρευνα για την Frankfurter Allgemeine Zeitung έδειξε φθορά της εξουσίας στην εικόνα των Πρασίνων.
Ο αριθμός των ερωτηθέντων που δήλωσε ότι το κόμμα «δεν τους αρέσει καθόλου» έχει υπερδιπλασιαστεί από το 2019, από 25 σε 56%.
Το χαρακτηρίζουν «εμμονικό» στην επιβολή ρυθμίσεων, «απόμακρο», «αντιπαθές».
Το ποσοστό που εκφράζει θετική γνώμη έχει μειωθεί από 18 σε μόλις 8%, μέσα σε μια πενταετία.
