Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
*** Σε θεωρητική βάση, ο Λαός αποτελεί θεμέλιο τής Κοινωνίας,
όμως έχει αποδειχθεί αναρίθμητες φορές -και θα εξακολουθήσει να αποδεικνύεται εσαεί-
ότι ο Λαός είναι άκρως υπερ(εκ)τιμημένη έννοια,
καθώς εν τοις πράγμασι πρόκειται για μονίμως χαϊδευόμενη, ευνοούμενη και εκβιαστική μάζα
που μετατρέπει την Πλειοψηφία σε «Κοιτίδα τού Φασισμού».
Πίσω από την ψευδεπίγραφη δημοκρατικότητα
«Έχουμε δίκιο επειδή είμαστε οι περισσότεροι…»,
κρύβονται η Αμορφωσιά, η Απουσία Παιδείας, η Απουσία Καλλιέργειας,
συνοδευόμενες από το Σύμπλεγμα Μειονεξίας,
από τη μόνιμη απελπισμένη αναζήτηση
τής θλιβερής και άκρως επικίνδυνης πολιτικής φιγούρας που λέγεται «Πατερούλης»
κι από την πάντοτε καιροφυλακτούσα Ηθική Αλλοτρίωση
που συμπυκνώνεται στο περίφημο απόφθεγμα τού Αμερικανού συγγραφέα Άσλεϊ Μπρίλιαντ:
«Θέλω, είτε λιγότερη διαφθορά, είτε περισσότερες ευκαιρίες να συμμετάσχω σ’ αυτήν…».
Ναι, το Ανθρώπινο Είδος υπερέχει των έτερων έμβιων όντων σε πνευματικότητα,
όμως αυτή ακριβώς η υπεροχή παράγει Αλαζονεία, Απληστία, Θάνατο
και αδιάλειπτη άρνηση αξιοποίησης των διδαγμάτων που προσφέρει η Ιστορία.
Ο Θύτης και το Θύμα, δύο φαινομενικώς παράλληλες ευθείες,
καθίστανται τεμνόμενες και αδιαλείπτως εναλλασσόμενες,
ο Θύτης είναι μελλοντικό θύμα, το Θύμα είναι μελλοντικός θύτης,
η Μνήμη και οι Μνήμες υποτάσσονται στο βάρβαρο «Ανθρώπινο DN.A.»
(τρανό παράδειγμα η Γενοκτονία που συντελείται τώρα στη Γάζα·
η Γενοκτονία των Εβραίων από τούς Ναζί -ήτοι, το Ολοκαύτωμα-
αποδεικνύεται ανεπαρκής συνθήκη ώστε να εμποδίσει τη Γενοκτονία των Παλαιστινίων,
διότι υπερισχύει ο Ιμπεριαλισμός τού «Εγώ»).
Ο Άνθρωπος είναι Χομπίστας τής Αμνημοσύνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Υπ’ αυτό το σαθρό αρχέγονο πλαίσιο,
ο Λαός εκπίπτει-υποπίπτει-υποκύπτει στα δολοφονικά ένστικτά του
και φτάνει να δικαιολογεί κάθε πόλεμο, κάθε αιματοχυσία, κάθε σφαγή,
αρκεί -βεβαίως- να είναι προς όφελός του
(μην ξεχνάμε, άλλωστε, την καθημερινή γενοκτονία ΚΑΙ εις βάρος των Ζώων,
η οποία συμβαίνει μόνο και μόνο για να ικανοποιείται η Προσωπική Απόλαυση).
Ο Λαός έχει το «Σύνδρομο τού Τσιφλικά»,
ο Λαός έχει ως φαντασίωση και ως ονείρωξη να είναι Γαιοκτήμονας,
να είναι Κτήτωρ τής Γης, να αυτο-επιβεβαιώνεται με την κατοχή γαιών,
και ουδόλως τον ενδιαφέρει ο τρόπος τής απόκτησής τους.
Ο Λαός είναι -στην πραγματικότητα και επί τής ουσίας- Λαουτζίκος,
ο Λαουτζίκος είναι μία κοντόφθαλμη και κομπλεξική μάζα,
ο Λαουτζίκος είναι μία χαμερπής και θρασύδειλη αγέλη με απύθμενη εσωτερικευμένη βία,
που κλαψουρίζει ως θύμα και πανηγυρίζει ως θύτης.
Σε αυτό το σημείο θα επικαλεστώ ακόμη έναν Αμερικανό συγγραφέα, τον Αμπρόουζ Μπιρς,
ο οποίος -όντας ένας από τούς σημαντικότερους ευφυολόγους όλων των εποχών-
διετύπωσε κάποτε την παγκοσμίου βεληνεκούς κοινωνική ηθογραφία
«Ο Πόλεμος είναι ο τρόπος που εδιάλεξε ο Θεός για να διδάξει Γεωγραφία στους Αμερικανούς.».
Πρόκειται για συγκλονιστική επινόηση,
που -διά τής Ειρωνείας- καταγράφει μέσα σε ελάχιστες λέξεις
το «Φαινόμενο τού Επεκτατισμού» και τις βαθιές ρίζες του.
«Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»:
Όπου «Πατρίς», η Γαία, η Γαιοκτημοσύνη, η Ωραιοποίηση τού Τσιφλικισμού.
Όπου «Θρησκεία», ο Καθαγιασμένος Ιμπεριαλισμός, το «Αυξάνεσθε και Πληθύνεσθε».
Όπου «Οικογένεια», η Κληρονόμηση τής Γαίας, η Διαιώνιση τού Τσιφλικιού.
Μιλάμε για «Τρίπτυχο» που μαγαρίζει τις περιλαμβανόμενες έννοιές του,
καθώς τις χρησιμοποιεί ως «Συνθηματικά Αυτο-Αθώωσης».
Ο Πόλεμος είναι ο τρόπος που εδιάλεξε ο (ανύπαρκτος) Θεός
για να διδάξει Γεωγραφία στους Αμερικανούς, στους Έλληνες, στους Τούρκους, σε όλους.
Ο Πόλεμος είναι ο τρόπος που εδιάλεξε ο (ανύπαρκτος) Θεός
για να διδάξει Γεωγραφία σε αυτούς που αρνούνται να μάθουν Ιστορία.
Ο Πόλεμος διδάσκει Γεωγραφία στους Ανιστόρητους.
Και μετά, έρχονται το Μίσος, η Μισαλλοδοξία, η Αιώνια Αντιπαλότητα.
Ο μεν Αλέκος εκ Μακεδονίας, αυτός ο μέγας σφαγέας,
βαφτίζεται «Μέγας Αλέξανδρος» και οι σφαγές του βαφτίζονται «Εκπολιτισμός»,
ο κάθε αλλοεθνής «Μέγας Αλέξανδρος» βαφτίζεται «Σφαγέας» και «Γενοκτόνος».
Ο Λαουτζίκος, ο Πανύβλαξ τής Ιστορίας,
ερμηνεύει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις ανάλογα με το Δοκούν,
ανάλογα με το Συμφέρον, ανάλογα με τα βολικά «Μέτρα και Σταθμά».
«Σώπασε, κυρά-Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι…».»,
μοιρολογεί με έμφαση ο Πανύβλαξ Τσιφλικομανής Λαουτζίκος,
ελπίζοντας ότι κάποτε θα ανασυσταθεί η ελληνογενής Βυζαντινή Αυτοκρατορία
και τα χαμένα χωράφια «…πάλι δικά μας θα ’ναι…»,
αλλά αγνοεί επιδεικτικά ότι το «Βυζάντιο» -όπως και κάθε «αυτοκρατορία»-
όφειλε την (επ)έκτασή του στην Αποικιοκρατία, στον Πόλεμο, στην Αιματοχυσία.
Ήρθαν, λοιπόν, οι Οθωμανοί, οι Αλλόθρησκοι, οι Βάρβαροι,
και ολοκληρώσανε στις 29 Μαΐου 1453
το έργο που είχανε αφήσει ημιτελές οι Χριστιανοί Σταυροφόροι από το 1204
(ναι, συμβαίνουν αλώσεις ακόμη και στις καλύτερες θρησκευτικές οικογένειες).
Έκτοτε -και μέχρι σήμερα-
οι Τούρκοι, οι «Τουρκαλάδες», είναι οι «οχτροί μας»,
είναι η καβαφική «“κάποια λύσις” μας»,
είναι αυτοί που μάς στερήσανε τις «γεωγραφικές» γνώσεις μας.
Από τη μία, οι Νεοέλληνες, από την άλλη, οι Νεότουρκοι.
Από τη μία, οι «Ελληναράδες», από την άλλη, οι «Τουρκαλάδες».
Ο Ελληναράς και ο Τουρκαλάς είναι «Οι Δύο Όψεις τού Ίδιου Νομίσματος».
*** Ο προσφάτως μεταγραφείς στον Παναθηναϊκό, Τούρκος αμυντικός Σαμέτ Ακαϊντίν,
προέβη στις 19 Μαΐου
-δηλαδή, στη θεσμοθετημένη «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων τού Πόντου»-
σε μία ανάρτηση που παραπέμπει ευθέως στην ιστορική μονομέρεια των λαουτζίκων.
353.000 δολοφονημένοι Πόντιοι
(αυτός είναι ο τραγικός απολογισμός, όπως τον καταγράφουν πλείστες έγκυρες πηγές).
Άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους, άνθρωποι ξεσπιτωμένοι, ξεριζωμένοι,
άνθρωποι που εσύρθησαν στη Δυστυχία, στο Πένθος, στην Προσφυγιά,
όντες θύματα και θυσίες προκειμένου να αιμοδοτηθεί ο «Βωμός τής Απληστίας».
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ήρωας τής Τουρκίας, ο Σφαγέας τού Ποντιακού Ελληνισμού,
ο Ιδρυτής και Πρώτος Πρόεδρος τής -εδώ γελάμε πικρά- Δημοκρατίας τής Τουρκίας,
ο Εμπνευστής και Εντολεύς τής Γενοκτονίας των Ποντίων,
ο εμπνευστής και εντολεύς μίας γενοκτονίας
που η γείτων χώρα αντιμετωπίζει ως ιστορικό πολεμικό θρίαμβό της,
ο Έλληνας που -έμπλεος ανθρωπιάς- κλαίει για τα θύματα,
όχι μόνο επειδή ήταν Έλληνες, αλλά -πάνω απ’ όλα- επειδή ήταν άνθρωποι,
ο Ελληναράς που -έμπλεος επιλεκτικής ανθρωπιάς- κλαψουρίζει για τα θύματα,
αποκλειστικώς και μόνο επειδή ήταν Έλληνες,
ενώ πανηγυρίζει έξαλλα για τις πάλαι ποτέ γενοκτονίες όπου οι θύτες ήταν Έλληνες,
ο Τούρκος που -έμπλεος ανθρωπιάς- κλαίει για τα θύματα,
χωρίς να τον νοιάζει ότι ήταν Έλληνες, διότι -πάνω απ’ όλα- ήταν άνθρωποι,
ο Τουρκαλάς που πανηγυρίζει έξαλλα για τις γενοκτονίες όπου οι θύτες ήταν Τούρκοι,
ενώ ο ίδιος -έμπλεος επιλεκτικής ανθρωπιάς- κλαψουρίζει για τα θύματα,
αποκλειστικώς και μόνο όταν είναι Τούρκοι.
Οι Ισλαμοταλιμπάν και οι Χριστιανοταλιμπάν πρεσβεύουν το Μίσος,
μαγαρίζουν την Αγάπη, μαγαρίζουν την Ανθρωπιά, μαγαρίζουν το Ανθρώπινο Είδος.
Ο αμόρφωτος-άξεστος-αγροίκος ποδοσφαιριστής Σαμέτ Ακαϊντίν,
δεν είναι σκουπίδι επειδή αγαπάει την Πατρίδα του,
αλλά επειδή εκπροσωπεί σε απόλυτο βαθμό το σκουπιδιάρικο που λέγεται «Λαουτζίκος».
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι κατά τη στιγμή τής κατάπτυστης ανάρτησής του
είχε άγνοια των ιστορικών γεγονότων,
η άρνησή του να αποσύρει την αποτρόπαιη ανάρτησή του
-μετά από σχετική απαίτηση τής «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»-
πιστοποιεί και καταδεικνύει το θλιβερό ποιόν του.
Αυτό το ξευτιλισμένο πατριδομανές σκουπίδι, αυτό το ποταπό αργυρώνητο μίασμα,
απέδειξε με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του
ότι ήρθε σε μία χώρα για την οποία τρέφει ριζωμένο μίσος,
έχοντας ως μοναδικό κίνητρο το Χρήμα
(προσωπικώς είμαι βέβαιος,
ότι αν αυτό το ατάλαντο ανθυποπαικτάκι δεν ήταν υπό διωγμόν από τον Π.Α.Ο.
και αν είχε εξασφαλίσει στην Ελλάδα ένα παχυλό συμβόλαιο για το μέλλον,
δεν θα προέβαινε καν στην επίμαχη δημοσίευση).
Όμως, ακριβώς επειδή οι αυτοκρατορίες πάντοτε γκρεμίζονται εκ των έσω,
οφείλουμε να χρεώσουμε το μείζον μερίδιο των ευθυνών στους «Ελληναράδες»,
και δη -εν προκειμένω- στον μεγαλομέτοχο Γιάννη Αλαφούζο.
Ο «ευπατρίδης» Αλαφούζος, αυτός ο εξέχων «Έλληνας»,
αυτός ο… αμερόληπτος μιντιάρχης και πολιτικός παράγων
που προωθεί σε κάθε ευκαιρία το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»,
είναι αυτός που δεν έχει διστάσει να εισαγάγει στην Ελληνική Τηλεόραση
πλήθος κακόγουστων τουρκικών-ισλαμικών σίριαλς
και να αναγάγει σε κυρίαρχη κουλτούρα την «Καθ’ Ημάς Ανατολή».
Χωρίς να αθωώνω κατ’ ελάχιστον τούς «(εκάστοτε) εισβολείς»,
εν τέλει το πρόβλημα δεν είναι ο Τούρκος παραγωγός τού «Survivor», Ατζούν Ιλιτζαλί,
ούτε ο Τούρκος -προσφάτως απελθείς προπονητής τού Παναθηναϊκού- Φατίχ Τερίμ,
μηδέ ο Τούρκος -προσφάτως αποπεμφθείς ποδοσφαιριστής τού Παναθηναϊκού- Σαμέτ Ακαϊντίν.
Το πρόβλημα είναι ο κάθε «ευπατρίδης», ο κάθε «Αλαφούζος»,
ο οποίος απευθύνεται σε «Ελληναράδες», σε «Τουρκαλάδες»,
και εν γένει σε καθυστερημένα όντα
που λειτουργούν πατώντας μονίμως σε βαλτωμένα στερεότυπα
(όντα που ακριβώς επειδή χαρακτηρίζονται από απύθμενη θρασυδειλία,
είναι εσαεί ευεπίφορα στην Προδοσία).
Εν κατακλείδι,
ο Λαϊκισμός και ο Εθνικισμός παράγουν (υπ)ανθρώπους-σκουπίδια,
ο Θρησκευτισμός έρχεται να βάλει την ταφόπλακα,
οι Κοινωνίες επιμένουν να μαθαίνουν Γεωγραφία μέσω των Πολέμων.
«Είμαι λαϊκό παιδί.»,
ακούμε να λένε και να ξαναλένε τα ημεδαπά σκουπίδια τύπου «Ακαϊντίν»,
επιχειρώντας να ωραιοποιήσουν τις γνωσιακές και παιδευτικές μειονεξίες τους.
Όχι, σκουπίδι, δεν είσαι «λαϊκό παιδί»·
ένας τελειωμένος μαλάκας είσαι, που κρύβεται πίσω από την έννοια «Λαός».
Διότι, ναι μεν είναι απολύτως δικαιολογημένο να αγαπάμε την Πατρίδα μας, τον Τόπο μας,
αλλά όταν αυτές οι έννοιες καταντούν συναισθηματικοί χειρισμοί
και απελπισμένες μέθοδοι κοινωνικοποίησης,
φτάνουμε να βιώνουμε Ολοκαυτώματα και Γενοκτονίες.
Ο Καρλ Στόϊκα, Ρομά με καταγωγή από την Αυστρία και επιζών τού Άουσβιτς,
έχει περιγράψει με συγκλονιστικόν τρόπο την Αλήθεια:
«Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, που με εχτύπησε
και που πυροβόλησε την οικογένειά μου.
Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας,
που πήρε μια στολή και στη συνέχεια επίστεψε πως είναι η “Κυρίαρχη Φυλή”.».
Αυτός είναι ο Θύτης.
Ο Λαουτζίκος είναι ο Θύτης.
Αυτή η Καρικατούρα τού Λαού, ο Λαουτζίκος, είναι ο Θύτης.
Ο αποκτήσας Στολή, ο Στολισμένος Λαουτζίκος, αυτός είναι ο Θύτης.
Η Μεγάλη τού Γένους Στολή.
Το Παρφουμάρισμα τού Ζέχνοντος Σκουπιδιού.
ΜΠΛΙΑΧ.
Ο Αθλητάμπουρας
