Βλέποντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει μαγκιές στον Βλαντιμίρ Πούτιν -που μάλλον θα πρέπει να κλαίει από τα γέλια-, σκέφτομαι τι θα συμβεί αν αλλάξει η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ουκρανία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στον Πούτιν “Δεν θα μας φοβίσετε” -μετά την επίσκεψή του στην Οδησσό, όπου ανακάλυψε πως γίνεται …πόλεμος στην Ουκρανία- αλλά, οπωσδήποτε, ο πρωθυπουργός ενός προτεκτοράτου -που δεν τολμάει καν να ανακηρύξει την ΑΟΖ του- δεν μιλάει για λογαριασμό της Ελλάδας αλλά για λογαριασμό των ΗΠΑ.
Με τις εκλογές στις ΗΠΑ να πλησιάζουν, η κυβέρνηση Μπάιντεν παίρνει σιγά-σιγά αποστάσεις από την χωρίς όρους στήριξη στην Ουκρανία, γιατί είναι προφανές πως η πολιτική Μπάιντεν στην Ουκρανία και στην Γάζα έχει μεγάλο κόστος -σε ψήφους- για τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο.
Τι θα γίνει, αν ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ντόναλντ -που για κάποιο λόγο που δεν ξέρω, στην πρώτη του προεδρική θητεία δεν φάνηκε και πολύ φιλοπόλεμος- σταματήσει εντελώς τη στήριξη στην Ουκρανία και πει στον Ζελένσκι “βρες τα με τον Πούτιν”;
Τι θα κάνει τότε ο Μητσοτάκης;
Αν συμβεί αυτό, ο Μητσοτάκης θα επισκεφθεί τον Πούτιν, θα αρχίσει να του παίρνει πίπες, θα μιλάει για την πατροπαράδοτη φιλία της Ελλάδας με τη Ρωσία και τους ορθόδοξους αδελφούς μας Ρώσους, και θα λέει στον Ζελένσκι “Έλα, το παράκανες με τον πόλεμο και την κλάψα. Ένας αποτυχημένος κωμικός είσαι, δεν μας φοβίζεις”.
Οι ουκρανικές σημαίες στα δημόσια κτίρια και στα social media θα αντικατασταθούν με ρωσικές σημαίες, ο Πούτιν θα ανακηρυχτεί σε περιστέρι της ειρήνης και ο Ζελένσκι θα είναι ο νέος …Χίτλερ, οπότε θα τον κυνηγούν και οι Ουκρανοί πολίτες επειδή θα περάσει γραμμή πως ο Ζελένσκι κατέστρεψε την Ουκρανία.
Δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη το πόσο πoυτάνες είναι οι πολιτικοί -όχι ότι πολλοί πολίτες πάνε πίσω- αλλά διασκεδάζω πολύ με τις κωλοτούμπες των πολιτικών αλλά και με τους πολίτες που τους ακολουθούν στις κωλοτούμπες τους, επινοώντας άπειρες πολύ αστείες δικαιολογίες.
Ένας πολιτικός πρέπει να σκέφτεται και το αύριο. Θυμάμαι τον Αλέξη Τσίπρα που, ως πρωθυπουργός, έλεγε για τον Ντόναλντ Τραμπ «Να μην μας βρει αυτό το κακό και εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ», και μετά ο Τραμπ εξελέγη πρόεδρος, ο Τσίπρας τον συνάντησε και έλεγε πως ό,τι κάνει ο Τραμπ “το κάνει για καλό”.
Σκέφτομαι πόσο θα διασκεδάζει αυτές τις μέρες και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που είναι, βέβαια, ένα ακόμα πολιτικό κάθαρμα αλλά αφενός μοιάζει να το απολαμβάνει και αφετέρου επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη συνέπεια ανάμεσα στα λόγια του και στις πράξεις του, κάτι που δεν ισχύει για πάρα πολλούς πολιτικούς.
Στον Πούτιν οφείλουμε το τέλος της πανδημίας και των lockdown.
Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά, με το πού ξεκίνησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, σταμάτησε η πανδημία.
Ο Πούτιν θα έπρεπε να έχει πάρει το Νόμπελ Ιατρικής επειδή εξαφάνισε τον κορωνοϊό.
Δεν πειράζει, ο Πούτιν και ο Τραμπ θα πάρουν μαζί το Νόμπελ Ειρήνης, επειδή έγινε ειρήνη στην Ουκρανία.
Και ο Μητσοτάκης θα τους στέλνει συγχαρητήρια, ενώ μετά θα κάνει μια ακόμα “αιφνιδιαστική επίσκεψη” σε σούπερ μάρκετ, για να προτρέψει τους καταναλωτές να αγοράσουν σανό.
Σανό από τη Ρωσία πια, όχι από την Ουκρανία.
(Αν κάποιους τους σοκάρει η γλώσσα που χρησιμοποιώ, ας μην διαβάζουν. Πάντως, έχω γνωρίσει αρκετούς πολιτικούς στη ζωή μου και μιλάνε με πολύ χειρότερο τρόπο, όταν δεν υπάρχουν κάμερες και μικρόφωνα. Το ξέρουμε όλοι πια, γιατί, καμιά φορά, ξεχνιέται κάποιο μικρόφωνο ανοιχτό.)
