Η κυρία Έλενα Ακρίτα είναι, λένε, δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος, πρώην παρουσιάστρια.
Δεν τα ξέρω αυτά τα κόλπα.
Αυτό που ξέρω, και θέλοντας και μη βλέπω, είναι ότι η κυρία κάνει προσωπική πολιτική, και μπράβο της.
Δεν παίζει, δηλαδή, κανένα παιχνίδι και δεν υπηρετεί τα όποια οικονομικά, εκδοτικά ή κομματικά συμφέροντα κανενός μαγαζιού στην πιάτσα.
Για να ξέρουμε τι λέμε, ο Σύριζα ζήτησε από την κυρία Ακρίτα να κατεβεί υποψήφια στο ψηφοδέλτιο του κόμματος. Το οποίο δεν είναι κόμμα, πολύ περισσότερο αριστερό.
Δεν πουλάει ιδέες, δεν ασκεί πολιτική, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μπαίνουν κόσμος στο μαγαζί.
Αριστεροί κι όχι. Όλοι καλοδεχούμενοι. Πολιτευτές και ψηφοφόροι.
Κανένα σουπερμάρκετ δεν απαγορεύει τη είσοδο σε κανέναν.
Έτσι και ο σύριζας, και δεξιός και ακροδεξιός να ΄ναι κάποιος θα τον καλοσωρίσει, αρκεί να φέρει μαζί του πελατεία.
Την Ακρίτα π.χ. ή τον ηθοποιό Αλέξη Γεωργούλη τους χρησιμοποίησε ο Σύριζα όχι γιατί ήταν αριστεροί ή δεξιοί, αλλά έκρινε πως είναι άτομα να φέρουν κόσμοι στο μαγαζί.
Ο Σύριζα, λοιπόν, του Τσίπρα, αλλά και των και γαμώ αριστερών Φίλη, Σκουρλέτη, Βούτση και σία, είχε την ανάγκη της Ακρίτα.
Όχι το αντίθετο.
Κι έρχεται ο… ιδεολογικός Σύριζα επί Κασσελάκη και παραπέμπει στην Επιτροπή Δεοντολογίας του μαγαζιού την 68χρονη κυρία Ακρίτα διότι, λέει, είχε υποστηρίξει στη γειτονιά της, στο Ψυχικό, τον δεξιό δήμαρχο.
Οι άνθρωποι είναι της πλάκας. Γραφικοί. Πουλάνε κομματισμό, ιδεολογία οι ”ομπρέλες” και οι καμπαρντίνες του Σύριζα.
Θίχτηκαν επειδή δεν μπήκε στη γραμμή ένα άτομο, η Ακρίτα, που την ”στράτευσαν” για κράχτη του μαγαζιού.
