Στις 28 Απριλίου 2023 ανακοινώνεται η λίστα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Οι περισσότεροι ασχολούνται με την υποψηφιότητα της Πόπης Τσαπανίδου και κάμποσοι με εκείνην της Έλενας Ακρίτα. Κανείς δεν δίνει σημασία σε ένα όνομα που έχει πλασαριστεί προς το τέλος της επίσημης λίστας των υποψηφίων. Στέφανος Κασσελάκης. Σε κανέναν αυτό το όνομα δεν κάνει…. «κλικ».
Στις 29 Μαΐου, μετά δηλαδή τον πρώτο γύρο της αναμέτρησης και λίγες ημέρες μετά την πρώτη ήττα της 21ης Μαΐου, σε μία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνεται πως ο Στέφανος Κασσελάκης θα είναι εφεξής μέλος της Εκλογικής Επιτροπής του κόμματος. Κανείς και πάλι δεν ασχολήθηκε μαζί του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Λίγο πριν την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκριση της λίστας των υποψηφίων για την εκλογή νέου προέδρου του κόμματος, το πανελλήνιο πληροφορείται πως ο Στέφανος Κασσελάκης θα διεκδικήσει την αρχηγεία.
Μερικούς μήνες πριν, στις 16 Μαΐου 2023, δημοσιεύεται μία πληροφορία η οποία εν πολλοίς περνά απαρατήρητη. Κατά την πληροφορία αυτή, περίπου ένα χρόνο πριν από τις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου 2023, δηλαδή την Άνοιξη του 2022, ο δικηγόρος Μανώλης Καπνισάκης ο οποίος στο παρελθόν είχε αναλάβει τις δικαστικές υποθέσεις του πατέρα Κασσελάκη, φέρνει σε επαφή τον 35χρονο επιχειρηματία από την Αμερική με τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος προΐσταται του Τομέα Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης με την σειρά του φέρνει κάποια στιγμή σε επαφή τον Κασσελάκη με τον Αλέξη Τσίπρα. Έτσι αναπτύχθηκε το πολιτικό ειδύλλιο καταρχήν μεταξύ του επιχειρηματία και του Παύλου Πολάκη και στη συνέχεια μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του εξ’ Αμερικής αλλά πολλά υποσχόμενου κατά το προεδρικό περιβάλλον, Στέφανου Κασσελάκη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Με το βιογραφικό του νεαρού ανδρός πολλοί ασχολήθηκαν και δεν υπάρχει κάποιο νέο στοιχείο να προστεθεί. Κολλέγιο Αθηνών, ιδιωτικό λύκειο στην Αμερική, αμερικανικό πανεπιστήμιο, αμερικανική αγορά εργασίας, αμερικανικού τύπου αναρρίχηση στην κοινωνική δομή της χώρας αυτής. Μία προσωπική αλλά σε νέα έκδοση και εκδοχή του «Αμέρικα = Αμέρικα» βίωσε ο Στέφανος Κασσελάκης μόνο που η περίφημη σκηνή του ζεϊμπέκικου στην πλώρη του καραβιού αντικαθίσταται από ηλεκτρονικές εφαρμογές στα social media, σε ήχο δεύτερο ψηφιακό και με λαμπερό ντεκόρ τα φώτα της Time Square.
Το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ ορίζει πώς κάθε υποψήφιος βουλευτής οφείλει να είναι μέλος του κόμματος. Προκύπτει λοιπόν εκ των πραγμάτων πώς ο Στέφανος Κασσελάκης , ο «λαμπερός» υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ως προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα ,απέκτησε την κομματική ταυτότητα οπωσδήποτε κάποια στιγμή πριν την 28η Απριλίου του 2023. Για του λόγου το ακριβές , στις 4 Σεπτεμβρίου ο Νίκος Φίλης δηλώνει δημόσια στα ερτζιανά αφήνοντας να πλανάται σαφής υπαινιγμός , πώς ο Κασελάκης έγινε μέλος του κόμματος «Πριν από λίγο καιρό» χωρίς να προσδιορίζει επακριβώς αυτό το «πριν από λίγο».
Μέχρι τότε η πολιτική εμπειρία του Στέφανου Κασσελάκη περιορίζεται σε μία για βραχύ χρονικό διάστημα αρθρογραφία του στον Εθνικό Κήρυκα την εφημερίδα της Ομογένειας δηλαδή. Αργότερα θα συνεργαστεί σε εθελοντική βάση και για ένα μικρό χρονικό διάστημα με τον προεκλογικό μηχανισμό του Τζο Μπάιντεν. Πολύ λίγα πράγματα δηλαδή ώστε να δικαιολογείται μία τέτοια αλματώδης αναρρίχηση σε ένα αριστερό ελληνικό κόμμα όπου η πολιτική κουλτούρα, η συνδικαλιστική δράση, η πολιτική αναμέτρηση και η συνεχής παρουσία στο δρόμο, στους χώρους εργασίας , αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της κομματικής δράσης ενός κομματικού στελέχους.
Ο Στέφανος Κασσελάκης εν είδη αλεξιπτωτιστή ή ουρανοκατέβατου παράγοντα μέσα σε τρείς μήνες αναδεικνύεται σε βασικό καταλύτη εξελίξεων και κυρίαρχο διεκδικητή της ηγεσίας ενός αριστερού κόμματος στο οποίο μηδέποτε στο παρελθόν ανήκε. Πολύ παράταιρα πράγματα για την Αριστερά. Πολύ δύσκολά πράγματα για τα ελληνικά πολιτικά ήθη γενικά.
Με ταχύτητες συμπαντικές, ξεπερνά με άνεση τους έτερους μνηστήρες για το κομματικό θρόνο. Με ένα περίπου 46% προσπερνά την βασική αντίπαλο του την Έφη Αχτσιόγλου, μία συμπαθητική, νεαρή επίσης, αλλά άπειρη στις κομματικές κόντρες και όχι μόνον, η οποία περιορίζεται εξ αρχής σε έναν δευτερεύοντα ρόλο, υπακούοντας σε ξεπερασμένες συνταγές προεκλογικής καμπάνιας. Προφανώς το επιτελείο της δεν ανέγνωσε καλά την πολιτική άλγεβρα του αντιπάλου.
Τα Social Media κερδίζουν κατά κράτος τον πρώτο γύρο του ματς. Η τηλεοπτική εικόνα του Στέφανου Κασσελάκη με ένα αμερικανόφερτο περιτύλιγμα κατατροπώνει τους αντιπάλους του. Το θέαμα του προσφέρει ζαλίζει την παραδοσιακή κομματική νομενκλατούρα. Με λευκό μακό, γυαλιά ηλίου και εφαρμοστό τζινάκι αλλά και σνίκερς μποτάκια, ανεβοκατεβαίνει τα βραχάκια στην Μακρόνησο πολτοποιώντας την ιστορία του αριστερού κινήματος και εγκαινιάζοντας την νέα εποχή ρευστοποίησης της ελληνικής κεντροαριστεράς.
Εμπλέκει τις δύο γιαγιάδες του, το προοδευτικό κίνημα, τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων, τις αριστερές πολιτικές, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Θυμάται και αραδιάζει τσιτάτα για τον Γιάννη Ρίτσο και τον Τίτο Πατρίκιο από το Μακρονήσι με μία άνεση η οποία προκαλεί ανατριχίλα λόγω της ευκολίας που συνεπάγεται αυτή η ανώδυνη αναφορά στις οδύνες αυτού του τόπου.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, που έρχεται από το πουθενά, κερδίζει την Κυριακή που μας πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία το 46% της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο πρώτα συμπεράσματα. Κάθε κόμμα εκλέγει τον αρχηγό που του αξίζει. Η κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ρηχή και οδυνηρά διαβρωμένη.
Στο πρόσφατο παρελθόν του ο Στέφανος Κασσελάκης δεν απέκρυψε την συμπάθεια του και σε κάποια στιγμή τον θαυμασμό του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Άλλωστε όλος ο επαγγελματικός προσανατολισμός από την φοιτητική του περίοδο οδηγούσε σε ένα κόσμο στον οποίο με υποδειγματική άνεση κινείται ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Είναι ο κόσμος της χρηματοπιστωτικής πραγματικότητας, της ιδιοτελούς επιχειρηματικότητας, των κοινωνικών ανισοτήτων, της απαξίωσης των δημοσίων συστημάτων υγείας και παιδείας, της συστηματικής φτωχοποίησης των πολλών και της ανάδειξης του εκκωφαντικού πλούτου των ελαχίστων. Σε αυτόν τον θαυμαστό κόσμο μεγάλωσε, σπούδασε και δραστηριοποιήθηκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Το αναγνωρίζει και ο ίδιος με την διαφορά ότι ισχυρίζεται πως μέσα σε αυτόν τον κόσμο αντιλήφθηκε την πραγματικότητα του Καπιταλισμού. Το ομολογεί. «Είμαι αυτοδημιούργητος» κραυγάζει με υπερηφάνεια ως γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού κατεστημένου του Τέξας.
Οι αφελείς σε αυτόν τον τόπο πίστευαν πως γενικά οι αριστεροί στην Ελλάδα ήταν αρκούντως οξυδερκείς μετά από τόσους κατατρεγμούς, προβλήματα και αγώνες. Μετά τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής προκύπτει ένα ερώτημα. Είτε πως οι αριστεροί στην Ελλάδα απώλεσαν αιφνιδίως και όλοι μαζί την οξυδέρκεια τους είτε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ οι αριστεροί απλά ήταν μία θορυβώδης μειοψηφία. Μάλλον το δεύτερο συμβαίνει.
