Tην τεράστια δημοσιότητα που πήρε το ναυάγιο του υποβρυχίου δίπλα στον Τιτανικό και τους πόρους και τα μέσα που κινητοποιήθηκαν κατά τις έρευνες για τους πέντε επιβαίνοντες σε αυτό, σχολιάζει η αρθρογράφος του Guardian, Arwa Mahdawi.
Kαι κάνοντας, παράλληλα, τη σύγκριση με το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου και τους ισχυρισμούς της ελληνικής πλευράς ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν ήθελαν βοήθεια, η Mahdawi αναρωτιέται ποια είναι τελικά η δουλειά της ακτοφυλακής, να κοιτάζει ένα πλοιάριο γεμάτο απελπισμένους ανθρώπους και αθώα παιδιά και να αποφαίνεται ότι δεν θέλουν βοήθεια;
Κανείς δεν είπε το ίδιο για τους πέντε ανθρώπους που επέβαιναν στο μοιραίο υποβρύχιο, επειδή είχαν υπογράψει ότι αποδέχονται την πιθανότητα θανάτου τους, διότι κατέβηκαν στην άβυσσο της θάλασσας για να δουν τον Τιτανικό.
Κανείς δεν είπε ότι, εντάξει, ας μην τους σώσουμε.
Την ίδια στιγμή, οι θάνατοι μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα έχουν φτάσει τις 24 χιλιάδες από το 2014, ήταν 1.200 το 2022, ενώ το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου ήταν ένα από τα πιο πολύνεκρα στη Μεσόγειο.
Αλλά όλοι αυτοί οι πρόσφυγες στο μοιραίο αλιευτικό δεν ήταν στατιστική, ήταν άνθρωποι που άξιζαν κάτι καλύτερο.
Αξίζουν κάτι καλύτερο από το να κατατάσσονται όλοι μαζί κάτω από τον όρο “μετανάστες”.
Άξιζαν μία ανάλογη κινητοποίηση πόρων και μέσων, αλλά και τη συμπάθεια που έδειξε η κοινή γνώμη για τους πέντε δισεκατομμυριούχους, που πλήρωσαν 250 χιλ. δολ. έκαστος για να δουν από κοντά τον Τιτανικό.
Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον θα περάσει πολύς καιρός για να βάλουν ξανά κάποιοι άλλοι δισεκατομμυριούχοι τη ζωή τους σε κίνδυνο για την περιπέτεια, αλλά πολύ σύντομα θα ακούσουμε και πάλι πολλές ιστορίες με πρόσφυγες που οι βάρκες τους ανατράπηκαν.
Αν μπορεί να βγει κάτι καλό από αυτές τις δύο τραγωδίες, είναι να σκεφτούμε όλοι πώς αξιολογούμε τις ανθρώπινες ζωές.
Κι αυτό διότι στα μάτια των ΜΜΕ και των φορέων χάραξης πολιτικής ένας αγνοούμενος δισεκατομμυριούχος είναι πολύ πιο σημαντικός από εκατοντάδες αγνοούμενους μετανάστες.
Η ελπίδα είναι ότι αυτές οι τραγωδίες θα κάνουν τους ανθρώπους να αναρωτηθούν γιατί οι μετανάστες κατηγορούνται για τους θανάτους τους, γιατί κατηγορούνται επειδή αναζητούν μία καλύτερη ζωή;
Και πριν στεγνώσει το μελάνι από όσα έγραψε η Arwa Mahdawi, άλλοι 40 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους, μετά από ναυάγιο κοντά στο ιταλικό νησί Λαμπεντούσα, όπως γράφει η Le Monde.
Aνάμεσα στα θύματα είναι τουλάχιστον ένας ανήλικος και επτά γυναίκες, ενώ στο σιδερένιο πλοιάριο που είχε αναχωρήσει από την Τυνησία, επέβαιναν 46 μετανάστες από την Ακτή Ελεφαντοστού, την Μπουρκίνα Φάσο και το Καμερούν.
Συνάντησαν άσχημες καιρικές συνθήκες με δυνατούς ανέμους και μεγάλα κύματα και κατάφεραν να διασωθούν μόνο λίγοι άνδρες, που μεταφέρθηκαν στη Λαμπεντούσα και την Τυνησία.
Ο Flavio Di Giakomo, εκπρόσωπος τύπου του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης ανέφερε ότι “είναι τόσο συχνές πλέον οι αναχωρήσεις με σιδερένια σκάφη από την Τυνησία, που κάποια ναυάγια δεν τα γνωρίζουμε καν”.
Για αυτόν τον λόγο, ζητάει από τις ευρωπαϊκές αρχές να περιπολούν και τις ακτές της Τυνησίας και όχι μόνο της Λιβύης.
Σε διαφορετική περίπτωση, “θα γίνουμε μάρτυρες μίας καταστροφής φέτος το καλοκαίρι”, προειδοποιεί ο ίδιος.
Μαζί του συμφωνεί και η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες στην Ιταλία, που εκτιμά ότι “χρειάζεται ένας συντονισμένος μηχανισμός διάσωσης στη θάλασσα από τα κράτη μέλη της ΕΕ και πως αυτό είναι πλέον θέμα συνείδησης”.
Η Chiara Gardoletti πρόσθεσε, μάλιστα, ότι “είναι απαράδεκτο να συνεχίσουμε να μετράμε θανάτους στην πόρτα της Ευρώπης”, αναφερόμενη προφανώς στα ναυάγια σε Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία το 2023.
Η Λαμπεντούσα είναι, εξάλλου, ένα από τα σημεία εισόδου των μεταναστών στην Ευρώπη και το 2022 έφτασαν 46 χιλιάδες στο ιταλικό νησί, επί συνόλου 105 χιλιάδων στην Ιταλία.
Το ναυάγιο στη Λαμπεντούσα σημειώθηκε δέκα μέρες μετά από εκείνο ανοιχτά της Πύλου, όπου ανατράπηκε και βυθίστηκε αλιευτικό που μετέφερε 750 πρόσφυγες, λόγω έλλειψης βοήθειας, με συνέπεια 82 επιβεβαιωμένους θανάτους.
