… ΣΕ SUPER MARKET…
Κάτι τρελό συνέβη προχθές το απόγευμα, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας!!!
Επέστρεψα από το Σούπερ Μάρκετ όπου πήγα να ψωνίσω
Αφού κάνω τις αγορές μου και είμαι στη σειρά για να πληρώσω, βγάζω και κρατάω 50€, αλλά μου έπεσαν στο πάτωμα.
Ένας τύπος μπροστά μου, που μόλις είχε πληρώσει για τις αγορές του, έσκυψε και πήρε το 50ευρω..
Σκέφτηκα τι ευγενικός άνθρωπος… Απλώνω το χέρι μου με ένα μεγάλο χαμόγελο, περιμένοντας να μου επιστρέψει τα χρήματά μου, ενώ ετοιμαζόμουν να τον ευχαριστήσω για αυτήν την χειρονομία.
Αλλά ξαφνικά, αυτό που είπε με άφησε άναυδο και μου δημιούργησε αμηχανία και έκπληξη:
“Ότι υπάρχει καταγής ανήκει σε όποιον το σηκώνει!”
Και έφυγε… χαλαρά, σαν να μην έκανε κανένα λάθος.
Κοίταξα το ταμείο, τη γυναίκα πίσω μου και τους ανθρώπους γύρω που ζούσαν και αυτοί μαζί μου αυτό το γεγονός, και όλοι έκπληκτοι, μουρμούριζαν κάτι ο ένας στον άλλο.
Θα μπορούσα να καλέσω την ασφάλεια του σούπερ μάρκετ, αλλά μου φάνηκε τόσο παράλογο όλο αυτό που ήθελα να επιλύσω μόνος μου αυτήν την απροσδόκητη κατάσταση…
Άφησα το καροτσάκι μου εκεί και τον ακολούθησα στο πάρκινγκ για να πάρω πίσω τα 50€.
Συνειδητοποίησα ότι με ακολουθούσαν δύο πελάτες που ήταν πίσω μου… αυτό το γεγονός με καθησύχασε καθώς είχα και ανέλπιστη υποστήριξη.
Φτάνω δίπλα του και ζήτησα τα χρήματά μου πίσω, αλλά με κοίταξε με περιφρόνηση και έκανε σαν να ήμουν αόρατος…
Κατεβάζει αργά τις δύο μεγάλες τσάντες του στο πάτωμα για να βγάλει το κλειδί του αυτοκινήτου από την τσέπη του σακακιού του … και σκέφτηκα, ή τώρα ή ποτέ!
Άρπαξα απότομα τις δύο σακούλες και επανέλαβα: “Ότι υπάρχει καταγής ανήκει σε όποιον το σηκώνει!” Και έτρεξα ανάμεσα στο φόβο και το γέλιο, πολύ περήφανος για τον εαυτό μου…
Εν τω μεταξύ είχαν βγει κι άλλοι πελάτες από το σούπερ μάρκετ και ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί και να στήνει μία αλυσίδα ασφαλείας για να αποτρέψει τον τύπο να με ακολουθήσει.
Δεν προσπάθησε καν…
Νομίζω ένιωσε πολύ προσβεβλημένος.
Έφυγε θυμωμένα από το χώρο στάθμευσης… πατώντας και κάποιους κώνους ασφαλείας που υπήρχαν εκεί.
Ένιωσα μια αδρεναλίνη, φόβο και νευρικότητα… αλλά τότε γέλασα δυνατά…
Επιστρέφοντας στο σπίτι, άνοιξα τις σακούλες και βρήκα:
– 2 κιλά φρέσκες μεγάλες γαρίδες,
– 1 κιλό σολομό.
– 1,4 βοδινό φιλέτο
– βιολογικά τυριά και σαλάμια
– φρυγανισμένο ψωμί ολικής αλέσεως
– 2 σακούλες ζυμαρικών
– 2 σακούλες από βιολογικά κόκκινα μήλα
– 2 κουτιά μαρμελάδας κερασιού
– 1 χειροποίητο φουά γκρα
1/4 χοιρινό ζαμπόν
– 1 μεγάλο κουτί μαγιονέζας
– 2 πακέτα βούτυρο
– 2 μπουκάλια ουίσκι Dimple
– 1 μπουκάλι κρασί, 1 μπουκάλι σαμπάνια
Δεν έχω κάνει ποτέ τόσες πολλές αγορές για 50€
Και εδώ είμαι …
Πίνω τον καφέ μου και σκέφτομαι το απίστευτο μεσημεριανό που θα ετοιμάσω και το βραδινό κρασάκι απολαμβάνοντας την ποικιλία τυριών και σαλαμιών.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα;
Προφανώς, αυτό δεν συνέβη σε μένα…
Είναι απλώς ένας τρόπος διάδοσης της ανάγνωσης!
Η ανάγνωση διεγείρει το μυαλό, τη φαντασία και μας ενθαρρύνει να ταξιδέψουμε σε άλλα μέρη, ενώ βοηθά στην επικοινωνία.
Χαίρομαι αν το μυαλό σας έκανε εικόνες που δεν είδατε ποτέ. Και χαίρομαι ακόμη περισσότερο αν τώρα έχετε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας. Γι αυτό τα βιβλία συναρπάζουν περισσότερο.
ΥΓ: Αγαπήστε το διάβασμα, μόνο κερδισμένοι θα βγείτε!!!
