Σε μια εποχή όπου η εργοδοτική αυθαιρεσία έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα επίσημης πολιτικής γραμμής, οι ελάχιστοι έντιμοι συνδικαλιστές που απομένουν αποτελούν αγκάθι στο πλευρό των αφεντικών και των πρόθυμων μπράβων τους.
Δεν είναι απλώς ανεπιθύμητοι· είναι επικίνδυνοι — γιατί κρατούν αναμμένη τη σπίθα της αξιοπρέπειας σε έναν κόσμο που βουλιάζει στην υποταγή.
Μεθοδευμένες διώξεις, εκφοβισμοί, στημένα πειθαρχικά, στοχοποίηση με ψευδείς κατηγορίες και απομόνωση.
Οι μπράβοι – είτε πρόκειται για “πρόθυμους συναδέλφους”, είτε για διευθυντικά στελέχη με μαφιόζικες μεθόδους – δεν είναι απλώς συνεργοί.
Είναι τα εκτελεστικά όργανα ενός συστήματος που φοβάται κάθε φωνή που δεν διστάζει να πει την αλήθεια.
Φοβούνται αυτούς που δεν εξαγοράζονται, που δεν σιωπούν, που δεν υποκλίνονται.
Οι τίμιοι συνδικαλιστές δεν είναι άγιοι.
Είναι απλώς άνθρωποι που αρνούνται να παραδώσουν την αξιοπρέπειά τους.
Και γι’ αυτό τους πολεμούν.
Τους φοβούνται, γιατί δείχνουν στον κάθε εργαζόμενο ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από τον φόβο, την υποταγή και την αποξένωση.
Αλλά ας το ξέρουν: η ιστορία δεν γράφτηκε από τους κόλακες των αφεντικών.
Γράφτηκε από εκείνους που δεν λύγισαν.
Όσες απολύσεις και να μεθοδεύσουν, όσες απειλές και να εκτοξεύσουν, η φλόγα της συλλογικής αντίστασης δεν θα σβήσει.
Κ.Τ .
