Εδώ και κάµποσο καιρό, µε αφορµή τις κινητοποιήσεις για τα Τέµπη, η κυβέρνηση βρέθηκε στη δίνη ενός αρνητικού κλίµατος, που συνέβαλε σε σηµαντικό βαθµό στην περαιτέρω ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού.
Η αλήθεια είναι ότι οι µεγαλύτερες µεταβολές επήλθαν στον χώρο της Αριστεράς, µε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαµελίζεται σε πέντε κόµµατα και το ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, να αδυνατεί να ξανακερδίσει τον κόσµο που έχασε την περίοδο της κρίσης.
Σε αυτό το, κατά κοινή παραδοχή, οµιχλώδες σκηνικό υπήρξε µία εξαίρεση, που δεν ήταν άλλη από την εκτίναξη της Πλεύσης Ελευθερίας, που εµφανίστηκε ως αυθεντικός (κοινοβουλευτικός) εκφραστής της πλατείας.
Τα ποσοστά του κόµµατος που έχει ιδρύσει και του οποίου ηγείται η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αλήθεια ότι ενδεχοµένως να αιφνιδιάζουν και την ίδια.
Ωστόσο, η εξέλιξη είναι αναµενόµενη για όσους παρακολουθούν εδώ και καιρό την ανάγκη της κοινωνίας (των απέναντι στον Μητσοτάκη) να βρεθεί ένας φορέας ή, στη χειρότερη, ένα πρόσωπο που θα εκφράσει µε αξιώσεις τον θυµό του κόσµου.
Αυτό ακριβώς το κοινωνικό αίτηµα φαίνεται ότι κατάφερε να «πιάσει» η Ζωή.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ… ΜΠΟΡΕΙ Η ΙΔΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΤΥΛΙΞΕΙ…
