Ήρθε ο καιρός με την βροχή, παρόλο πού οι μετεωρολόγοι προέβλεψαν μόνο συννεφιά, νά κάνει μία ακόμη προσπάθεια, νά ξεπλύνει την ντροπή πού κάποιοι συνδικα-ληστές και κομματόσκυλα θα έπρεπε να νιώθουν…
Να είσαι πρόεδρος σωματείου βιομηχανίας η οποία είναι πρώτη σέ θανατηφόρα ατυχήματα στην Ελλάδα, να έχεις πάνω από 20 αποχωρήσεις εργαζομένων μηνιαίως, γιατί δεν αντέχουν να ρισκάρουν τις ζωές τους δουλεύοντας σε πρωτόγονες συνθήκες εργασίας και χωρίς ίχνος ντροπής, να παρίστασαι στην κινητοποίηση – τιμή στους αγώνες εργατών για μία καλύτερη ζωή χαχανίζοντας, μαλακιζόμενος με άλλους τού ιδίου είδους με το espresso να είναι freddo και την ζάχαρη να είναι καστανή…. ούτε η βροχή δεν κατάφερε νά σάς διώξει από εκεί!!!
Πιο δίπλα καί η Αντιπεριφερειάρχης!!!
Αγκαλίτσες, γνωριμίες, χαμόγελα και δημόσιες σχέσεις λες και βρισκόταν σε πλατώ πρωινάδικου και θα έκαναν κουβέντα για το πώς έχει επηρεάσει την καθημερινότητά της η ανάληψη καθηκόντων στην Αντιπεριφέρεια.
Κι όμως, σέ τούτη την ρημαγμένη περιοχή, θα έπρεπε η ίδια η Αντιπεριφέρεια να έχει βγάλει τον κόσμο στον δρόμο για να διεκδικήσουν μαζί από την κεντρική εξουσία, τουναντίον, δεν γίνεται τίποτα εκτός από ανούσια δελτία τύπου και χαζοχαρούμενες selfies με τα κινητά!!!!
Καμμία επαφή με το περιβάλλον, επιχειρηματίες σέ απόγνωση, ακυρώσεις πτήσεων στο αεροδρόμιο, ακυρώσεις στις στάσεις κρουαζιερόπλοιων στο λιμάνι μας κι όμως!!!!!
Το μαλλί από κομμωτήριο, το espresso ζεστό και ζάχαρη καθόλου διότι οι φωτό θέλουν και θυσίες…
Αηδία, απελπισία και απογοήτευση…
Αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος δεν συμμετέχει στις συγκεντρώσεις;
Διότι δεν αντέχει να σας βλέπει!!!!
Διότι ο κόσμος γνωρίζει ποιοί είσαστε παλιόφατσες και σας σιχαίνεται.
Τελειώνοντας, οφείλω να αναγνωρίσω ότι κάποιοι πρόεδροι σωματείων ντράπηκαν.
Δεν παραβρέθηκαν και έστειλαν γραμματείς να καταθέσουν στεφάνι.
Είναι αυτοί οι πρόεδροι σωματείων οι οποίοι συναντώνται με τον εργοδότη, για να τον συμβουλέψουν πως θα καθαρίσει τούς αντιρρησίες χωρίς προβλήματα, μιας και γνωρίζουν την ιστορία τού Ιούδα μέχρι τα τριάντα αργύρια… η ιστορία όμως τελειώνει με την αυτοκτονία τού ρουφιανόπαιδου πού κάρφωσε τον Χριστούλη.
Ένα σάς υπόσχομαι μέσα από την καρδιά μου μέρες πού είναι….. θα περάσουμε πολύ ωραίες στιγμές!!!! Συνεχίστε έτσι…
Β.Σ.
