Σε αντίθεση με τον πρώην Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα (Obama) ο οποίος είχε αποκαλέσει τον Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) ως έναν από τους πιο έμπιστους φίλους του και τον πρώην Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (Trump) που δήλωνε «μεγάλος θαυμαστής» του Τούρκου ισλαμιστή ηγέτη,
ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν (Biden) περίμενε πάνω από τρεις μήνες για να συνομιλήσει με τον Τούρκο ομόλογό του.
Σύντομα, η ομάδα εθνικής ασφαλείας του Προέδρου Biden άρχισε να αποστασιοποιείται από τις υποσχέσεις του.
Αντί να αναγκάσει τον Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) να λογοδοτήσει για την ενέργειά του να προβεί στην αγορά των ρωσικών S-400, ο Πρόεδρος Biden προσπάθησε να κατευνάσει το παράπονο του Erdogan προσφέροντάς του τα F-16.
Τα παραπάνω αναφέρονται σε άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin) για τα F-16 στο περιοδικό Washington Examiner με τίτλο «Biden is half right on Eastern Mediterranean arms sales».
Και εδώ έγκειται το πρόβλημα. Αντί να ενισχύσει την ειρήνη, οποιαδήποτε αύξηση της αεροπορικής ισχύος της Τουρκίας θα υπονομεύσει την περιφερειακή ασφάλεια.
Η Τουρκία βλέπει τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μια ευκαιρία για κέρδος και όχι ως υπεράσπιση της ελευθερίας.
Ο Erdogan δεν χρησιμοποιεί τις αεροπορικές του δυνάμεις για να περιφρουρήσει την Μαύρη Θάλασσα αλλά για να βομβαρδίσει τα κουρδικά χωριά στο Ιράκ και τη Συρία.
Τα τουρκικά F-16 εξακολουθούν να παρενοχλούν τους Yezidis που προσπαθούν να συνέλθουν από το τραύμα που τους άφησε το Ισλαμικό Κράτος.
Ο Erdogan επίσης έχει αναπτύξει F-16 στο Αζερμπαϊτζάν και απειλεί ανοιχτά να καταλάβει την Αρμενία.
Οι υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο, οδηγώντας στην άποψη ότι αποτελούν μέρος μιας πρόβας για εισβολή.
Το να δώσουμε F-16 στην Τουρκία είναι σαν να δίνουμε στη Ρωσία πυραύλους να χτυπήσει την Ουκρανία ή να παρέχουμε στη Hezbollah γιλέκα αυτοκτονίας, αναφέρει ο αρθρογράφος.
Αυτό που κάνει την τελευταία πρόταση του Λευκού Οίκου διαφορετική είναι ότι η ομάδα του Biden θέλει να ξεπεράσει την αντίθεση του Κογκρέσου προσφέροντας τόσο ένα ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα όσο και συνδέοντας την πώληση στην Τουρκία με το να εγκαταλείψει η τελευταία τις αντιρρήσεις της για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η επιβράβευση του τουρκικού εκβιασμού και η ενθάρρυνση του μελλοντικού εκβιασμού του Erdogan θα υπονόμευε το οποιοδήποτε όφελος θα έφερνε στο ΝΑΤΟ, η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας.
Το συμπέρασμα του Rubin είναι ότι το Κογκρέσο θα πρέπει να προχωρήσει με την πώληση των F-35 στην Ελλάδα, αλλά θα πρέπει να θέσει όρους για την πώληση των F-16 στην Τουρκία οι οποίοι να περιλαμβάνουν τον τερματισμό της κατοχής στην Κύπρο, την απόσυρση των Τουρκικών δυνάμεων από το Ιράκ και τη Βόρεια Συρία και τον τερματισμό των υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά καθώς και την άρση του αποκλεισμού της Αρμενίας.
Η σύνεση θέλει τόσο την πώληση των F-16 όσο και τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ να περιμένουν μετά την αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία.