Αντώνης Φορλίδας
Αμβέρσα
Ναί ρέ μάγκες. Δέν ντρέπεται κάποιος , πού μάζευε κομματιασμένα πτώματα παιδιών από τίς νάρκες στά σύνορα Αιθιοπίας, Ερυθραίας, νά πεί ότι έκλαιγε σήμερα τό πρωί μέ αναφυλλητά, ακούγοντας τό δυσάρεστο νέο τής Αλκυόνης.
Ακούγαμε κάπου κάπου από τά ερτζιανά τού Βόλου μιά άγνωστη γλυκειά φωνή, γεμάτη αγάπη, γλύκα, σεβασμό, τρυφερότητα, ανθρωπιά καί ευγένεια νά έρχεται από τήν άλλη άκρη τού Ατλαντικού, τήν Οττάβα τού Καναδά καί νά σέ καθηλώνει.
Μιά φωνή , πού σ΄έκανε νά αισθάνεσαι άνθρωπος.
Μιά φωνή μέ στωικότητα , σεμνότητα καί πανανθρώπινη αγάπη πού σέ μάγευε.
Καλή μας ¨¨ άγνωστη ¨¨ Αλκυόνη, στό πέταγμά σου πρός τόν ουρανό, δέν θά σ΄ακολουθεί μόνο ή άγνωστη φίλη σου Μαρία καί ό Γλάρος Ιωνάθαν.
Θά σέ ακολουθούν χιλιάδες άγνωστοι φίλοι σου, πού χωρίς νά φαντάζεσαι έκανες καί τούς άφησες σήμερα τό πρωί μ΄ένα κόμπο στό λαιμό καί δάκρυα στά μάτια.
Καλό δρόμο Αλκυόνη μου. Είμαι σίγουρος ότι τό αδικοχαμένο μου παλληκαράκι πού είναι κάπου εκεί ψηλά, θά σέ περιμένει μέ λαχτάρα νά σέ γνωρίσει καί νά σέ κάνει δεύτερη μάνα του.
Υ.Σ Συναισθανόμαστε κατά τήν διάρκεια μιάς ραδιοφωνικής ροής, τό συναίσθημα, τό ύφος καί τήν τραγικότητα τής στιγμής.
Πρώτιστη σημασία έχει τό ταξίδι τής Αλκυόνης καί όχι ό Ολυμπιακός Βόλου, ό Ριζόμυλος καί ό Κούγιας.
Εμείς οί ακροατές πρέπει νά είμαστε προσεκτικοί καί νά δείχνουμε σεβασμό.
